تعیین حداقل غلظت بازدارندگی بنومیل بر چهار جدایه قارچی در کاغذهای تاریخی

بخش قابل توجهی از تاریخ و فرهنگ بشر به صورت اسناد و آثار هنری کاغذی ثبت شده‌است. این مساله لزوم حفاظت از این آثار را ایجاب می‌کند. تخریب بیولوژیک ناشی از فعالیت قارچ‌ها، از مهم‌ترین عوامل تخریب مواد آلی به ویژه آثار کاغذی به شمار می‌رود. هدف از این بررسی تعیین حداقل غلظت بازدارندگی(MIC) بنومیل برای قارچ‏های آسپرژیلوس نایجر، آسپرژیلوس ترئوس، پنیسیلیوم و کلادوسپوریوم جداسازی شده از صفحه‌های کاغذی نسخه‌ها و کتاب‌های خطی آلوده به قارچ است. در این بین جدایه‌های مورد بررسی از نظر حساسیت به بنومیل با یکدیگر نیز مقایسه شده‌اند. شناسایی جنس قارچ‌ها با توجه به خصوصیات ماکروسکوپی و نیز ویژگی‌های میکروسکوپی به روش slide culture با میکروسکوپ نوری انجام شد. به منظور تعیین حداقل غلظت بازدارندگی تیمار الکلی بنومیل برای رشد هریک از جدایه‌ها بر کاغذ، از روش دیسک دیفیوژن استفاده شد. طرح آزمایش مورد استفاده برای سنجش مقاومت قارچی کاغذهای تیمار شده بر اساس استاندارد ASTM D 2020-92 انجام گرفت. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که همه قارچ‌های مورد آزمون به بنومیل حساس بوده و تیمار الکلی بنومیل مانع رشد جدایه‏های مورد آزمون بر کاغذ شده‏است. جنس پنیسیلیوم کمترین MIC برابر با ppm5/12 و جنس آسپرژیلوس بیشترین MIC برابر با ppm100 داشتند. میزان MIC به دست آمده برای آسپرژیلوس ترئوس و کلادوسپوریوم ppm50 بود. بررسی تفاوت قطر کلنی بین نمونه‏های شاهد، کنترل و تیمار شده نشان داد، در همه جدایه‌ها با افزایش غلظت بنومیل از قطر کلنی در کاغذهای تیمار شده نسبت به گروه‏های کنترل و شاهد، کاسته شده و درصد بازدارندگی افزایش یافته است. %100 بازدارندگی و عدم رشد برای پنیسیلیوم در کاغذهای تیمار شده با غلظت≤ ppm5/12، برای آسپرژیلوس ترئوس و کلادوسپوریوم در کاغذهای تیمار شده با غلظت ppm ≤50 و برای گونه آسپرژیلوس نایجر در کاغذهای تیمار شده با غلظت ppm100 مشاهده شد.